Het circus van chemo land

 Ik sta al een minuut of tien naar een lege pagina te staren niet weten wat ik nu in deze blog moet gaan vertellen. Wanneer wordt het weer eens tijd voor een fijnere blog met beter nieuws.. Dat zal deze in ieder geval niet zijn.. Mijn vorige blog genaamd 'met vallen en opstaan' voelde echt zo. Ik val en sta daarna weer krachtig op met een nieuwe behandeling in zicht en een frisse blik op de volgende stap. Deze behandeling gaat het dan zijn en deze gaat mij beter maken. Dat hoop je dan. 

Op dinsdag 11 januari ben ik al een week opgenomen vanwege koorts. Deze dag doen we ook een beenmergpunctie om te kijken wat de immunotherapie heeft gedaan. In de avond komen mijn beide ouders naar het ziekenhuis om de uitslag van de arts te horen.

Alweer krijgen we te horen dat een behandeling niets heeft gedaan. De immunotherapie heeft ook niets gedaan..Ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik kon niet huilen want het kwam maar niet binnen. Ik staar voor me uit en merk dat de woorden van de arts het ene oor in en het andere oor uit gaan. Na een shitload aan informatie zegt hij dat hij de volgende dag met een advies zal komen na het grote overleg met iedereen die betrokken is. De arts verwachtte dat zijn advies uit zou gaan naar de zware chemo kuren die ik in 2019 gehad heb. Ik noem deze: de hel.. Ook benadrukt de arts dat ik de keuze zelf moet maken en dat ik bepaal.. Ik denk er die avond veel over na. Wil ik die hel nog wel een keer? Na een goed gesprek met mijn lievelingsverpleegkundige die niet meer mijn verpleegkundige is en een rebels uitje naar het dak van het ziekenhuis ben ik opgelucht. Ik heb even hard gehuild en geschreeuwd maar nog belangrijker ben ik na gegaan wat ik echt wil en besluit ik met mijzelf om het gesprek met de arts de volgende dag af te wachten omdat ik nog niet zeker weet wat het advies zal gaan worden.

De volgende dag wachten we allemaal op het gesprek met de arts. Hij geeft het advies om inderdaad weer de chemo te geven die in 2019 mij die hel bezorgde. Hierna vraagt hij: maar wat is jouw wens Maud? Wil je dit weer aan gaan? Hij vraagt dit zo expliciet omdat de kansen klein zijn en hij dat benadrukt.. De keus die voor mij lag was een keus uit twee helse opties. Aan de ene kant lag; niets meer doen. Aan de andere kant lag er dus de zware kuur met wel een kans op genezing. Ik kies natuurlijk voor de kuur. Ook al is dit een hel, ik weet dat ik het kan.. als ze (de sukkels hierboven) dit willen voor mij dan ga ik toch nog een keer laten zien dat ik het kan..? 

ik vertel de arts dat ik ook deze uitdaging weer aan ga. 'Ja ik ga het doen maar wel iets meer op mijn manier , eerst wil ik graag het weekend naar huis. Daarnaast wil ik een andere kamer.' De kamer waarin ik lag was de meest deprimerende kamer met uitzicht op een rare binnentuin waar je niet op mag. Zo eentje die dan roept; lekker puh jij mag niet naar buiten deze maand.... Zo gezegd, zo gedaan. Ik mocht vrijdag naar huis. Hier heb ik heerlijk genoten van mijn eigen bed, ongestoorde nachten en familie en vrienden om mijn heen! Ook hebben we een mooie shoot gedaan met Gwen Hameleers voordat de hel zal beginnen.. nog even een aantal mooie 'gezonde' foto's. Maandag moest ik mij weer melden en zal het circus weer beginnen. Ook een andere kamer was geregeld. Na enige complicaties ben ik woensdag 19 januari begonnen met de kuur. De lange maand van hier zijn is weer begonnen. Eerst 7 dagen lang chemo krijgen en daarna komt een lange dipweek en weken dat mijn waarden weer op moeten komen want mijn immuunsysteem wordt weer helemaal platgegooid. Ook de bijwerking haaruitval zal hier weer bijhoren... Hopelijk blijft het bij 1 kuur maar zoals we weten kan alles in chemo land elk moment veranderen dus niks staat vast.. 

Strijdvaardig ga ik verder. Ook deze kuur kan ik door, dat zal ik ze wel even laten zien..

foto gemaakt door Gwen Hameleers