Eerder naar het ziekenhuis dan verwacht..

-
Daar ben ik weer! 
Eigenlijk zou ik jullie in deze blog moeten vertellen dat het super goed met mij gaat en dat ik uit mijn dip week ben gekomen en hele leuke dingen aan het doen ben met vrienden! jammer genoeg kan ik dat jullie nu niet vertellen... (ik schrijf dit vrijdag 19 mei) 
het begon dinsdag 16 mei. 
Ik was nog steeds erg zwak na mijn chemo en mama had met de dokter gebeld. Deze vertelde dat we toch maar even bloed moesten laten prikken om mijn HB (zuurstof) gehalte in mijn bloed moesten laten checken. Hier kwam uit dat deze laag was maar verder niks aan de hand, wel moesten we mijn temperatuur blijven checken voor de zekerheid. Toen we mijn temperatuur gingen checken had ik koorts..... dus met 'spoed' naar het ziekenhuis naar de spoed eisende hulp!! Vanaf daar ben ik over gebracht naar de acute opname afdeling. Dit was heel stom eigenlijk want als iemand van buitenaf in mijn kamer wilde komen moesten zij zo'n heel pak aan, mondkapjes, handschoenen... Nadat ik een hele drukke nacht had gehad met de hele tijd mijn temp. meten en mijn bloeddruk enzv. mocht ik de volgende dag (woensdag 17 mei) gelukkig naar 'mijn' afdeling, oncologie.. Veel gezelliger en geen mondkapjes in mijn buurt. Iedere verpleger/ verpleegster weet je naam en maken even een praatje met je en zijn heel lief allemaal dus dat is dan wel leuk om op deze afdeling te zitten! 
donderdag 18 mei , elke ochtend weer koorts en dan de rest van de dag koorts vrij zijn is echt heel frustrerend, want elke keer wanneer ik koorts heb mag ik weer minimaal 24 uur aan mijn verblijf plakken.. Dat is zo omdat ik 24 tot 48 uur koorts vrij moet zijn voordat ik naar huis mag..  Dus vandaag vrijdag 19 mei hoop ik net als gister en eergisteren dat ik koortsvrij blijf en morgen naar huis mag! Er zijn allemaal testen elke dag op mij gedaan en ik heb een bloedtransfusie en bloedplaatjes gekregen! De gore details zal ik jullie niet allemaal vertellen elke keer, maar wat gebeuren er soms rare en irritante maar ook vieze dingen in het ziekenhuis zeg hahah
Ik hoop dat ik in mijn volgende blog kan schrijven dat ik zaterdag 20 mei naar hui mocht en dat alles beter met mij gaat... tot de volgende keer!! 
xx maud.

Reacties

  1. Anoniem19 mei 2017 om 23:45

    Wat vervelend dat het anders gaat dan je wil.... maar wat ben je sterk! Hopelijk blijft de koorts weg en ben je in het weekend weer lekker en gezellig thuis. Zo niet, dan hopelijk vermaak je je een beetje met de mensen daar om je heen. Mag je mama daar altijd bij je blijven?

    Sterkte!!!
    X Chanda, en Jolie en Pepijn(vond Jolie belangrijk dat zij ook genoemd worden ��)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Unknown19 mei 2017 om 23:54

    Hallo Maud, we hopen je natuurlijk weer snel in de Pauwenlaan te zien. Erg vervelend voor je dat je al die dagen in het ziekenhuis moet blijven. Hoe kom je daar eigenlijk de dag door? Kun je filmpjes kijken, kun je wat rondlopen, zijn er andere leuke patiënten, heb je wat te lezen?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Unknown20 mei 2017 om 10:39

    Hallo Maud, we hopen je natuurlijk weer snel in de Pauwenlaan te zien. Erg vervelend voor je dat je al die dagen in het ziekenhuis moet blijven. Hoe kom je daar eigenlijk de dag door? Kun je filmpjes kijken, kun je wat rondlopen, zijn er andere leuke patiënten, heb je wat te lezen?

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Het circus van chemo land

-
Afbeelding
 Ik sta al een minuut of tien naar een lege pagina te staren niet weten wat ik nu in deze blog moet gaan vertellen. Wanneer wordt het weer eens tijd voor een fijnere blog met beter nieuws.. Dat zal deze in ieder geval niet zijn.. Mijn vorige blog genaamd 'met vallen en opstaan' voelde echt zo. Ik val en sta daarna weer krachtig op met een nieuwe behandeling in zicht en een frisse blik op de volgende stap. Deze behandeling gaat het dan zijn en deze gaat mij beter maken. Dat hoop je dan.  Op dinsdag 11 januari ben ik al een week opgenomen vanwege koorts. Deze dag doen we ook een beenmergpunctie om te kijken wat de immunotherapie heeft gedaan. In de avond komen mijn beide ouders naar het ziekenhuis om de uitslag van de arts te horen. Alweer krijgen we te horen dat een behandeling niets heeft gedaan. De immunotherapie heeft ook niets gedaan..Ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik kon niet huilen want het kwam maar niet binnen. Ik staar voor me uit en merk dat de woorden van de art...
Meer lezen

3.0

-
Afbeelding
Ja.. Dit is echt. Ik moet mijn blog weer heropenen..  Ik kan het zelf nog steeds niet geloven en dat wil ik ook niet.  19 augustus moest ik naar het ziekenhuis voor een normale check. Ik had al vijf keer een 100% score gehad en het ging beter dan ooit. Ik was 100% donor en er waren geen aantoonbare kankercellen in mijn beenmerg. Bij deze afspraak vertelde de arts dat ik niet perse meer de beenmergpuncties moest ondergaan omdat ze hun protocol hadden aangepast. Dit nieuwe protocol luidde dan ook dat wanneer je drie keer 100% hebt laten zien dat de puncties niet meer noodzakelijk waren. Ik zei tegen de arts dat ik toch maar liever wel de punctie deed omdat ik er zeker van wilde zijn dat alles goed was. Beter zeker weten dan dat we ervan uit zouden gaan. Mijn lichaam heeft mij immers al een tweede keer verraden dus dat liet ik niet nog een keer toe. Een week later op 25 augustus werd ik gebeld door de arts met een uitslag van de beenmergpunctie. Er waren ineens 1-3% eigen cellen ...
Meer lezen

Met vallen en opstaan..

-
Het is nu ruim twee maanden geleden dat ik weer te horen kreeg dat er kankercellen gevonden waren in mijn beenmerg. Een week na deze blog hebben de doktoren hun nieuwe masterplan bedacht en vertellen ze die aan mij. Ze vertellen dat de middelen schaarser worden en ze het liefst niet weer de heftige chemo willen geven die ik in 2019 heb gehad. 'Deze kankercellen hebben die heftige chemo overleefd, de kans dat deze chemo dan het gewenste resultaat zal laten zien is minder groot'. Ik stem daar mee in, ergens ook wel opgelucht dat ik dan niet een maand opgenomen zal worden en ook die verschrikkelijke bijwerkingen van die heftige chemo niet zal hebben. Er waren twee middelen die nu voor de hand lagen. Een eerste is een immunotherapie en de andere is een andere soort chemotherapie. Ze maken een beslissing om de immunotherapie te doen. Ik werd klaar gestoomd voor een nieuwe strijd en alles werd zorgvuldig aan mij uitgelegd hoe deze kuur eruit zou zien en wat ik kon verwachten. Twee da...
Meer lezen