' klein' tripje Duitsland
Maandag 4 september kreeg ik plotseling weer koorts.. Dus ondanks dat ik het absoluut niet wilde moesten we wel naar het ziekenhuis. Dus op de eerste hulp kreeg ik te horen dat ik moest blijven slapen.. Het enige wat ik dacht was, die scans en gesprekken de volgende paar dagen in Duitsland moesten door gaan. Dat was ook wat mijn oncoloog in gedachten had. Na een nacht bloed transfusies en antibiotica mocht dinsdag ochtend 5 september met de juiste antibiotica naar Duitsland. Daar aangekomen en klaar om even die dag wat leuks te doen werden we gebeld door het ziekenhuis in Nederland, of ik toch voor de zekerheid even langs het ziekenhuis voor opname wilde gaan.
Dit vond ik echt niet leuk, ik voelde mij gewoon goed en ik had toch gewoon antibiotica gekregen?Na heel lang gewacht moeten hebben bevestigde die arts dat ik inderdaad weer opgenomen moest worden. Ik kreeg een infuus in mijn arm in plaats van een naaldje in mijn port a cath, want volgens een arts daar kon dat niet... waar voor heb ik dan dat stomme ding daar zitten..???
Na weer een vervelende nacht ziekenhuis kwam er in de ochtend een dokter langs. Hij vertelde dat hij alle afspraken die gepland waren gecanceld had!! En dat de scans en gesprekken ongeveer volgende week donderdag plaats zouden vinden. Want ongeveer dan zou ik misschien klaar zijn met de antibiotica. SORRY!!!! ik kan toch gewoon stil liggen bij een MRI en CT en een gesprek voeren!! Nu was het dus duidelijk dat we hier dus nog heel lang moesten blijven! Ook vertelde de arts dat ik gewoon mijn port a cath kon gebruiken. Dus even later werd ik geprikt maar er kwam geen bloed terug.. in principe deed hij het want de vloeistof ging wel naar binnen maar er kwam geen bloed terug, dus de vrouw die mij geprikt had dacht ik heb het niet goed gedaan. Vervolgens prikte ze maar 4 keer opnieuw en dit was echt geen pretje. Hij deed het gewoon niet. Dat gebeurd wel eens. Zij had mij zo veel pijn gedaan met dat 100 keer prikken dat zij mij niet meer mocht aanprikken van mij. We hadden besloten even een dagje te wachten en dat dan de 'ober artz' mij zou aanprikken.
Die volgende dag prikte hij mij aan en weer ging er wel vloeistof in maar kwam er niks uit.. nouja goed. Het bloed wat ze elke dag afnamen bleven ze dan doen via het infuus en de antibiotica kreeg ik dan via mn port a cath. na dag 1 was ik al koorts vrij. De regels in Nederland zijn dan, 48 uur koortsvrij en je mag in principe gaan. Maar in Duitsland niet hoor.. Gelukkig mocht ik na een paar dagen gekluisterd aan bed te zijn in de middag mee met mijn ouders naar of het huisje wat wij extra bij hadden moeten huren of naar bijvoorbeeld de stad. Daar was ik wel heel erg blij mee. Het was duidelijk dat ik nog wel even moest blijven en dan wel heel fijn dat je tussen de middag je niet ook nog eens loopt te vervelen in het ziekenhuis. Het was die dag best lekker weer en hebben toen heerlijk geluncht op een terrasje.
Zaterdag 9 september is papa weg gegaan. Terug naar Nederland. Wat wilde ik graag mee zeg.
Ongeveer een week later Vrijdag 15 september mocht ik eindelijk het ziekenhuis verlaten! Ik ben nog net niet naar buiten gaan rennen. Alle chemo's en ook de bestralingen schuiven dus op zoals je al had verwacht. De arts zei nog dat ik as. dinsdag 19 september terug moest komen naar het ziekenhuis om te kijken of mijn bloedwaarden goed waren om een kuur misschien te geven. Maar we gaan natuurlijk niet 6 uur rijden om bloed te checken en stel het is niet goed, dat we dan voor niks hebben gereden en weer daar in Duitsland zitten.. Dit wilde deze stomme arts niet begrijpen. Dat wij bloed willen prikken in Nederland en als het goed is we best willen rijden naar Heidelberg.
Maar deze chemo doen in Nederland vind ik ook helemaal niet erg!
Dus uiteindelijk gaan wij nu dinsdag in Leiden bloedprikken en hopelijk ergens die week ook in Leiden chemokuur 1 doen.
De bestralingen beginnen nu 26 september.
Na 6 uur in de auto met mam (heel gezellig, heel hard mee gezongen met Bløf) eindelijk thuis! HEERLIJK!
Mijn allerliefste vriendinnetjes hadden een hele lieve verrassing voor mij in mijn kamer! Ik werd door mama naar boven gelokt en daar was mijn kamer helemaal versierd <3
Zo dierbaar en ga ik heel erg missen als ik 6 weken weg ben... gelukkig nog even thuis
Zaterdag 16 september kon ik eindelijk een keertje mee met mijn team A1 Craeyenhout om de wedstrijd te kijken. elke keer lukte het niet om mee te gaan.. deze keer wel en dat was ook echt heel gezellig! mijn lieve team genootjes waar ik met veel al heel lang in een team zit hadden ook al zo'n lieve verrassing, Te lief allemaal!!!
Iedereen die ook elke keer een kaartje sturen wil ik ook heel erg bedanken<3
liefs, maud
Dit vond ik echt niet leuk, ik voelde mij gewoon goed en ik had toch gewoon antibiotica gekregen?Na heel lang gewacht moeten hebben bevestigde die arts dat ik inderdaad weer opgenomen moest worden. Ik kreeg een infuus in mijn arm in plaats van een naaldje in mijn port a cath, want volgens een arts daar kon dat niet... waar voor heb ik dan dat stomme ding daar zitten..???
Na weer een vervelende nacht ziekenhuis kwam er in de ochtend een dokter langs. Hij vertelde dat hij alle afspraken die gepland waren gecanceld had!! En dat de scans en gesprekken ongeveer volgende week donderdag plaats zouden vinden. Want ongeveer dan zou ik misschien klaar zijn met de antibiotica. SORRY!!!! ik kan toch gewoon stil liggen bij een MRI en CT en een gesprek voeren!! Nu was het dus duidelijk dat we hier dus nog heel lang moesten blijven! Ook vertelde de arts dat ik gewoon mijn port a cath kon gebruiken. Dus even later werd ik geprikt maar er kwam geen bloed terug.. in principe deed hij het want de vloeistof ging wel naar binnen maar er kwam geen bloed terug, dus de vrouw die mij geprikt had dacht ik heb het niet goed gedaan. Vervolgens prikte ze maar 4 keer opnieuw en dit was echt geen pretje. Hij deed het gewoon niet. Dat gebeurd wel eens. Zij had mij zo veel pijn gedaan met dat 100 keer prikken dat zij mij niet meer mocht aanprikken van mij. We hadden besloten even een dagje te wachten en dat dan de 'ober artz' mij zou aanprikken.
Die volgende dag prikte hij mij aan en weer ging er wel vloeistof in maar kwam er niks uit.. nouja goed. Het bloed wat ze elke dag afnamen bleven ze dan doen via het infuus en de antibiotica kreeg ik dan via mn port a cath. na dag 1 was ik al koorts vrij. De regels in Nederland zijn dan, 48 uur koortsvrij en je mag in principe gaan. Maar in Duitsland niet hoor.. Gelukkig mocht ik na een paar dagen gekluisterd aan bed te zijn in de middag mee met mijn ouders naar of het huisje wat wij extra bij hadden moeten huren of naar bijvoorbeeld de stad. Daar was ik wel heel erg blij mee. Het was duidelijk dat ik nog wel even moest blijven en dan wel heel fijn dat je tussen de middag je niet ook nog eens loopt te vervelen in het ziekenhuis. Het was die dag best lekker weer en hebben toen heerlijk geluncht op een terrasje.
Zaterdag 9 september is papa weg gegaan. Terug naar Nederland. Wat wilde ik graag mee zeg.
Ongeveer een week later Vrijdag 15 september mocht ik eindelijk het ziekenhuis verlaten! Ik ben nog net niet naar buiten gaan rennen. Alle chemo's en ook de bestralingen schuiven dus op zoals je al had verwacht. De arts zei nog dat ik as. dinsdag 19 september terug moest komen naar het ziekenhuis om te kijken of mijn bloedwaarden goed waren om een kuur misschien te geven. Maar we gaan natuurlijk niet 6 uur rijden om bloed te checken en stel het is niet goed, dat we dan voor niks hebben gereden en weer daar in Duitsland zitten.. Dit wilde deze stomme arts niet begrijpen. Dat wij bloed willen prikken in Nederland en als het goed is we best willen rijden naar Heidelberg.
Maar deze chemo doen in Nederland vind ik ook helemaal niet erg!
Dus uiteindelijk gaan wij nu dinsdag in Leiden bloedprikken en hopelijk ergens die week ook in Leiden chemokuur 1 doen.
De bestralingen beginnen nu 26 september.
Na 6 uur in de auto met mam (heel gezellig, heel hard mee gezongen met Bløf) eindelijk thuis! HEERLIJK!
Mijn allerliefste vriendinnetjes hadden een hele lieve verrassing voor mij in mijn kamer! Ik werd door mama naar boven gelokt en daar was mijn kamer helemaal versierd <3
Zo dierbaar en ga ik heel erg missen als ik 6 weken weg ben... gelukkig nog even thuis
Zaterdag 16 september kon ik eindelijk een keertje mee met mijn team A1 Craeyenhout om de wedstrijd te kijken. elke keer lukte het niet om mee te gaan.. deze keer wel en dat was ook echt heel gezellig! mijn lieve team genootjes waar ik met veel al heel lang in een team zit hadden ook al zo'n lieve verrassing, Te lief allemaal!!!
Iedereen die ook elke keer een kaartje sturen wil ik ook heel erg bedanken<3
liefs, maud
Sterkte Maud!
BeantwoordenVerwijderenLieve Maud, heel veel succes en sterkte. Hoop dat het va nu beter mee zal zitten. Dikke knuffel
Verwijderen