M E G A operatie.

hi ! Daar ben ik weer met een lange blog want ik heb veel te vertellen!

Ik begin bij het begin,

Dinsdag 27 maart ben ik met mama  richting leiden gegaan, 

Omdat de plastisch chirurg ook even zijn verhaal moest vertellen wat hij nou precies van plan was om te doen. Dit had ik natuurlijk eigenlijk al gehoord.

Woensdag ochtend waren pap en mam allebei weer heel vroeg bij mij op de Kamer in leiden. Ik had van de verpleging een pilletje gekregen om rustig de operatie kamer in te gaan!

Nou dat werd wel heel rustig want ik weet verder ook helemaal niks meer van het inslaap vallen en naar de OK gaan zelf... hahaha, nouja dit werd mij wel verteld om het gat in mijn geheugen weer even te dichten. Ik wist al dat 1 ouder mee de operatiekamer in mocht en dat was papa. 

Pap had nog niet gezien hoe dat ging en wilde er natuurlijk gewoon bij zijn! Je wordt dus met bed en al er naartoe gebracht! 

Voor de sluis waar je in heel je operatiekleren moet staan heb ik afscheid genomen van mama. Papa moest zich in een heel operatiepak hijsen en toen mochten we samen met dus de pedagogisch medewerker de operatiekamer in. Daar stond een heel team aan doktoren. een paar waren nog dingetjes aan het klaar leggen of bezig met doornemen wat ze gingen doen met mij, de rest stelde wat vragen aan mij en maakte mij klaar. Wanneer ze de vloeistof inspuiten vragen ze altijd om aan iets leuks te denken. Mijn gedachten gingen volgens papa, omdat ik dat had gezegd, naar Abu Dhabi en wanneer ze vroegen waarom vertelde ik dat ik daar zo lekker had gezwommen. Het is wel grappig want ik heb daar maar  één keertje gezwommen en dat was niet heel lang..? Blijkbaar heeft dat wel een grote invloed gehad op mij en vond ik dat heel fijn !

Toen viel ik in slaap en nam papa voor toen even afscheid.....

Ik heb 17 uur lang in de operatie kamer gelegen. Het eerste uur zijn ze bezig geweest mij helemaal goed neer te leggen, ik moet wel 17 uur lang kunnen liggen op de zelfde positie zonder pijn en doorlig plekken te krijgen. Ik kan namelijk niet zelf even op het moment dat ik niet lekker lig zeggen dat ik anders moet gaan liggen... hahah

Ook van het wakker worden weet ik vrij weinig..

Ik werd wakker op de PACU. Daar was ik gebracht gelijk na de operatie. Een één op één verpleging en heel veel draden en snoeren. Ik weet niet veel meer maar ik weet wel nog dat ik de hele tijd maar 1 oog open kon houden omdat 2 ogen open een beetje te zwaar was en dat ik hele droge lippen had en dat ik graag wat Purol wilde. De verpleegster zei dat als ik zou gaan smeren mijn lippen nog droger zouden worden. Mijn antwoord daarop was: 

Maakt niet uit ik ben toch al verslaafd, smeer het er maar op! 

Ze moest erg lachen en ik kreeg mijn zin en er werd een lekkere flinke laag op mn lippen gesmeerd! Ook werd er verteld dat ik zelf kon bij drukken voor morfine als ik pijn had. En dat ik verder als pijnstilling nog Ketamine had. 'maar dat is drugs!' beter trippen op een hele veilige plek met goede verzorging dan maar..!

Ik heb hier één nacht geslapen en in de middag moest ik naar de Medium care.
Dit was op donderdag avond. Medium care is eigenlijk het zelfde alleen dan veel rustiger. Niet een zaal maar een kamer met weer één op één verpleging. Dat was ook wel nodig, want ik ben hier tot zaterdag middag gebleven. Daarna door naar de laatste stop, de kamer waar ik dinsdag avond en woensdag ochtend vroeg nog was, de kinderafdeling.

Op woensdag 4 april heb ik met de fysio voor het eerst geoefend. Ik had wel zin om te gaan oefenen want dan wist ik dat ik even in een andere positie kon dan al dat liggen wat ik al een week had gedaan..  Maar ik vond het ook wel heel spannend hoe ik dan moest lopen.. De eerste dag heb ik dus goed op de rand van het bed gezeten en dat ging heel goed. Ik ging ook staan maar dat ging nog niet helemaal bijzonder.. oké, 1 voor 1 gaan we voorzichtig naar het echte loop werk toe maar staan was voor die dag dus nog even te veel. de volgende dag ging staan alweer heel goed en zo heb ik elke dag mijn trucjes met lopen verbeterd.
Ik was zoals je ziet nog steeds in een operatie hemd. Papa is naar de Zeeman gegaan en we hebben de achterkant net als bij de operatie shirts open is. Dus de achterkant hebben we geknipt. Het ziet er iets gezelliger uit en is veel zachter om de hele dag en nacht in te slapen.

Op vrijdag was lekte mijn wond heel erg aan de achterkant en na een stukje lopen merkte ik ook dat er wat wond vocht met bloed naar beneden drupte. 

De orthopeed kwam toen langs om te kijken en vertelde dat ik toch weer de OK in moest.. Gelukkig niet gelijk op dat moment maar wel de ochtend vroeg daarna. 

Zaterdag 7 april rond half 9 ben ik toch weer onder narcose gebracht. De doctoren gingen de wond schoonmaken van binnen en hebben toen een blauwe vacuüm trekkende 'pleister' erop gedaan. 

Ik was snel weer terug bij mijn kamer en daar heb ik weer lekker dronken lopen brabbelen volgens mama. Gelukkig zijn de orthopeden tevreden erover en kon ik de dag daarna alweer het bed even verlaten. 

Lopen gaat echt elke dag beter.  Woensdag 11 april geoefend om een trap te lopen met krukken en dat gaat aardig goed, wel even iemand voor de zekerheid erachter, maar ik liep zelf en dat ging ook allemaal. 

De doktoren zijn ook een beetje aan het speculeren wanneer ik naar huis kan, een specifieke datum is er nog niet. We wachten nog in spanning af wat er hier allemaal nog gaat gebeuren en we hopen dat ik snel naar huis mag en kan! 

Ik zal jullie met rust laten weer na deze lange blog en ik schrijf snel weer wat! 

x maud