ik moet weer eens een blog schrijven!
Jeetje wat gaat de tijd snel, ik heb nu al weer 5 weken niks geschreven.. En er is alweer het een en ander gebeurd.
Misschien hebben jullie wel gehoord dat ik na een maand in het ziekenhuis eindelijk naar huis mocht. Maar , niet alleen. Ik kreeg een pomp mee want ik moest nog antibiotica via het infuus houden. Omdat mijn wond helemaal open was gemaakt en een rechte verbinden naar de buitenlucht niet goed is. Mijn wond helemaal open?? Ja, ze hebben de necrose weggesneden en daar onder was een heel groot gat. Wanneer ze alle nietjes eruit gehaald hadden was de wond ongeveer 7 cm lang open en een paar cm diep. Toen hebben ze er een VAC pomp op gezet. Dat is een pomp dat jouw wond vocht er als het waren uitzuigt wanneer er een spons is ingedaan en helemaal wordt ingepakt met plastic. Dus zo gingen wij naar huis, Succes thuis, dág maud!
Niet helemaal zo, haha, ze hadden een thuiszorg dienst geregeld die het infuus zouden komen verzorgen. Elke ochtend moet er een nieuwe zak met antibiotica in mijn tasje worden gedaan. En de pomp kon wel 4 dagen blijven zitten. Toen dus thuis! Heel gek, je ziet dan dat je thuis opeens allemaal aanpassingen nodig hebt om normaal bijvoorbeeld naar de WC te kunnen of naar bed te gaan! Maar heel fijn om thuis te komen na die maand in het ziekenhuis! Het meest verlangde ik naar mijn eigen bed!
De eerste nacht thuis was helemaal niet fijn.. De tas met antibiotica begon opeens te piepen!! We hadden instructies gekregen hoe de pomp werktte en hadden daar gehoord dat in deze pomp geen lucht in de lijn kan zitten. Ik kijk op het schermpje wat de pomp aangeeft, <lucht in lijn> , jeeezus!
we moesten dus om 3 uur de thuiszorg bellen wat wij nu moesten doen. Er werd na 3 keer bellen opgenomen en we kregen een hele slaperige mevrouw aan de telefoon.. uiteindelijk na een half uur ge-factimed te hebben kon ik weer rustig gaan slapen. Niet dus. nog geen seconde later begon mijn andere pomp te piepen dat hij niet meer vacuüm was... We waren er zo klaar mee dat we dat ding gewoon uitgezet hebben en de volgende ochtend snel weer naar het ziekenhuis.
In de rolstoel. De lange afstanden kon ik nog niet zonder krukken. Na bijna 2 keer per week langs het ziekenhuis voor controle en schoonmaak van de wond en elke ochtend stipt om 9 uur 's ochtends de thuis zorg zijn we nu, 4 weken en een grotere wond verder. De mensen van de wondzorg doen goed hun werk alleen komt er vanuit mijn huids kant steeds een probleem waardoor de wond steeds verder opengeknipt moet worden. Zonde want zo gaat het steeds langer duren, loop ik sowieso met in ieder geval één pomp, als de vakpomp er af word gehaald, en ben ik steeds bezig met die wond terwijl ik wil revalideren.
Ik heb een suuuuuper leuke verjaardag gehad met alle mensen die ik zo lief heb! Dank jullie wel voor een geweldig leuke avond!
We zijn wel bezig met een fysio. Deze is even tijdelijk totdat we bij Sophia revalidatie in Den Haag terecht kunnen. Mijn zenuw uit mijn heilig been is meegenomen met de tumor tijdens de operatie. Daardoor kan ik mijn voet niet bewegen of voelen. Hierdoor kan ik dus slecht lopen.. Wel loop ik al kleine stukjes los, met een EVO om mijn voet steun te geven . Grote stukken doe ik wel nog met 2 krukken, alleen in het huis loop ik met 1 kruk of stukjes los. Als ik wil lopen moet ik wel ALTIJD mijn schoen aandoen. Je kan je dus wel voorstellen dat het wel heel irritant is...
Ik kan niet zo goed bij mijn voeten dus sokken aantrekken doe ik met een sokken aantrekker en schoenen doe ik ook op een bepaalde manier aan want alleen dan krijg ik m aan.. veters strikken kan ik zelf echt niet dus heb ik schoenen met klittenband.
Ik heb ook veel spierkracht verloren omdat ze tijdens de operatie spieren moesten weghalen.. Lopen gaat dus steeds beter. 23 mei, hebben we te horen gekregen dat we dinsdag kunnen starten bij Sophia. Dat is fijn want zij hebben wat meer spullen om mij zo optimaal mogelijk te kunnen behandelen. Ook groeit mijn haar al aardig terug! Nog niet genoeg (vind ik) om mijn doek af te doen maar het is een begin!
Verder gaan we nog steeds bijna 2 keer in de week naar de wondpoli en moet ik ook nog extra om de naald te vervangen en een gehoor test te doen omdat de antibiotica je gehoor kan beschadigen.
Ik heb ook tussen alle bezoeken door al 2 examens gemaakt, Nederlands en Engels en heb ik er nog één te gaan, biologie.
Nog 1 dus en dan vakantie. Even 'rust' . 2 keer per week naar leiden en 2 keer per week revalideren.
Ik zal je vertellen, het ziekenhuis doet niet aan vakantie.
Misschien hebben jullie wel gehoord dat ik na een maand in het ziekenhuis eindelijk naar huis mocht. Maar , niet alleen. Ik kreeg een pomp mee want ik moest nog antibiotica via het infuus houden. Omdat mijn wond helemaal open was gemaakt en een rechte verbinden naar de buitenlucht niet goed is. Mijn wond helemaal open?? Ja, ze hebben de necrose weggesneden en daar onder was een heel groot gat. Wanneer ze alle nietjes eruit gehaald hadden was de wond ongeveer 7 cm lang open en een paar cm diep. Toen hebben ze er een VAC pomp op gezet. Dat is een pomp dat jouw wond vocht er als het waren uitzuigt wanneer er een spons is ingedaan en helemaal wordt ingepakt met plastic. Dus zo gingen wij naar huis, Succes thuis, dág maud!
Niet helemaal zo, haha, ze hadden een thuiszorg dienst geregeld die het infuus zouden komen verzorgen. Elke ochtend moet er een nieuwe zak met antibiotica in mijn tasje worden gedaan. En de pomp kon wel 4 dagen blijven zitten. Toen dus thuis! Heel gek, je ziet dan dat je thuis opeens allemaal aanpassingen nodig hebt om normaal bijvoorbeeld naar de WC te kunnen of naar bed te gaan! Maar heel fijn om thuis te komen na die maand in het ziekenhuis! Het meest verlangde ik naar mijn eigen bed!
De eerste nacht thuis was helemaal niet fijn.. De tas met antibiotica begon opeens te piepen!! We hadden instructies gekregen hoe de pomp werktte en hadden daar gehoord dat in deze pomp geen lucht in de lijn kan zitten. Ik kijk op het schermpje wat de pomp aangeeft, <lucht in lijn> , jeeezus!
we moesten dus om 3 uur de thuiszorg bellen wat wij nu moesten doen. Er werd na 3 keer bellen opgenomen en we kregen een hele slaperige mevrouw aan de telefoon.. uiteindelijk na een half uur ge-factimed te hebben kon ik weer rustig gaan slapen. Niet dus. nog geen seconde later begon mijn andere pomp te piepen dat hij niet meer vacuüm was... We waren er zo klaar mee dat we dat ding gewoon uitgezet hebben en de volgende ochtend snel weer naar het ziekenhuis.
In de rolstoel. De lange afstanden kon ik nog niet zonder krukken. Na bijna 2 keer per week langs het ziekenhuis voor controle en schoonmaak van de wond en elke ochtend stipt om 9 uur 's ochtends de thuis zorg zijn we nu, 4 weken en een grotere wond verder. De mensen van de wondzorg doen goed hun werk alleen komt er vanuit mijn huids kant steeds een probleem waardoor de wond steeds verder opengeknipt moet worden. Zonde want zo gaat het steeds langer duren, loop ik sowieso met in ieder geval één pomp, als de vakpomp er af word gehaald, en ben ik steeds bezig met die wond terwijl ik wil revalideren.
Ik heb een suuuuuper leuke verjaardag gehad met alle mensen die ik zo lief heb! Dank jullie wel voor een geweldig leuke avond!
We zijn wel bezig met een fysio. Deze is even tijdelijk totdat we bij Sophia revalidatie in Den Haag terecht kunnen. Mijn zenuw uit mijn heilig been is meegenomen met de tumor tijdens de operatie. Daardoor kan ik mijn voet niet bewegen of voelen. Hierdoor kan ik dus slecht lopen.. Wel loop ik al kleine stukjes los, met een EVO om mijn voet steun te geven . Grote stukken doe ik wel nog met 2 krukken, alleen in het huis loop ik met 1 kruk of stukjes los. Als ik wil lopen moet ik wel ALTIJD mijn schoen aandoen. Je kan je dus wel voorstellen dat het wel heel irritant is...
Ik kan niet zo goed bij mijn voeten dus sokken aantrekken doe ik met een sokken aantrekker en schoenen doe ik ook op een bepaalde manier aan want alleen dan krijg ik m aan.. veters strikken kan ik zelf echt niet dus heb ik schoenen met klittenband.
Ik heb ook veel spierkracht verloren omdat ze tijdens de operatie spieren moesten weghalen.. Lopen gaat dus steeds beter. 23 mei, hebben we te horen gekregen dat we dinsdag kunnen starten bij Sophia. Dat is fijn want zij hebben wat meer spullen om mij zo optimaal mogelijk te kunnen behandelen. Ook groeit mijn haar al aardig terug! Nog niet genoeg (vind ik) om mijn doek af te doen maar het is een begin!
Verder gaan we nog steeds bijna 2 keer in de week naar de wondpoli en moet ik ook nog extra om de naald te vervangen en een gehoor test te doen omdat de antibiotica je gehoor kan beschadigen.
Ik heb ook tussen alle bezoeken door al 2 examens gemaakt, Nederlands en Engels en heb ik er nog één te gaan, biologie.
Nog 1 dus en dan vakantie. Even 'rust' . 2 keer per week naar leiden en 2 keer per week revalideren.
Ik zal je vertellen, het ziekenhuis doet niet aan vakantie.
Hè Maud leuke foto’s van je verjaardag! wat een enorm gedoe zeg met die wond, hopelijk gaat ie snel dicht en krijg je je voet weer onder controle. Doe je best met je laatste examen! Liefs uit Landsmeer
BeantwoordenVerwijderen