het wordt weer tijd voor een update

hi iedereen die (nog steeds) mee leest!

Het werd weer hoog nodig tijd voor een update! Hier is die dan, 

Ik ben klaar met de zuurstof therapie en heb het maximale aantal sessie's daar gehad, maar de wond is nog steeds niet dicht.. 

Inmiddels heb ik alweer meer dan een halfjaar geleden de grote operatie gehad. Een half jaar alweer, dat gaat snel zeg.. Dat betekend dus ook dat ik al meer dan een half jaar met een draadje aan mijn lichaam, de antibiotica, liep. En dat ook de wond al meer dan een half jaar maar niet dicht wilt .

pffff wanneer is het nou eens klaar met die k* tas en die k* thuiszorg. 

Een week voordat we met vakantie zouden gaan werd het toch nog even spannend wat er allemaal moest gebeuren voor ik überhaupt weg kon. Hoe gaan we die antibiotica meenemen naar Cyprus en hoe kunnen we daar antibiotica ophalen want het was maar een aantal dagen houdbaar... Hoe gaan we dat doen!!!! 

Gelukkig kwam Dijkstra daar met het verlossende woord dat we weg mochten en ZONDER antibiotica! jeetje wat was ik blij! eindelijk klaar en eindelijk zonder tas en draad. 

Ik mocht op vakantie met mijn lieve familie, zonder antibiotica en ik mocht zwemmen in de zee.

Hele week lekker eten en een beetje relaxen, want jammer genoeg moest ik ook veel leren voor de SE week na de vakantie.. ja hoor wanneer moet ik weer eens niet leren. Ik heb inmiddels de SE week gehad en weer bezig met de volgende periode. 

Donderdag 8 november gaat Dijkstra bepalen wat hij wilt doen met mn wond. Er is namelijk misschien sprake van een operatie.. Een operatie om de wond dicht te maken. 

Mij maakt het niet zo veel uit hoe het gebeurd als de wond maar snel dicht gaat, want ik ben er wel een beetje klaar mee.... 

Verder zit mijn week best vol met afspraken en school... 

In de ochtend altijd school, daarna vaak door naar de revalidatie en/of oedeem therapie. 

Ook dus nog langs het ziekenhuis voor of een scan of een gesprekje met de arts.. En ergens tussendoor ook nog tijd maken om mijn huiswerk te maken en ook nog een beetje te kunnen relaxen.. 

Druk, druk, druk.

Bij de fysio in het revalidatie centrum oefen ik met lopen en mijn spieren leren gebruiken. Ik kan namelijk totaal niet met mijn hak naar mn bil bijvoorbeeld. Of m'n rechter been zijwaarts optillen. Het voelt heel raar dat je zulke makkelijke bewegingen niet kan maken.. Met lopen ben ik nu aan het oefenen met een verhoginkje onder mijn schoen. Zodat mijn rechter been iets langer wordt gemaakt, want het voelt alsof deze best een groot verschil in lengte heeft vergeleken met mijn linker been.. Als we dit een aantal keren hebben geoefend en het gaat veel beter dan zonder de verhoging zouden we misschien moeten kijken naar een aangepaste schoen? Niet van die lelijke klompen hoop ik hoor......

Maar dat is maar een voorbeeld wat misschien nog komen gaat...

We wachten dus zoals altijd weer af wat de toekomst ons brengt.. 

Liefs maud