daar ben ik weer!

Hello againnn,

Dusss waar moet ik beginnen...!

Heb al een hele lange tijd niet meer geschreven, omdat het allemaal weer een beetje naar het normale leven gaat..! 

De laatste tijd bezig geweest met school, op naar de examens! En hopelijk slagen....!

Alweer een aantal checks gehad in het ziekenhuis. De röntgen van Mn longen is nu al 2 keer goed geweest! Heel erg fijn! 

Ik heb ook een EMG onderzoek gehad naar de activiteit van Mn spieren op het signaal van Mn zenuwen. Ze hebben dus met schokjes en prikjes gekeken naar de activiteit van Mn zenuwen in Mn rechter been omdat ik Mn voet dus nog steeds niet kan bewegen. 

Er werd gewaarschuwd dat het een heel vervelend, pijnlijk onderzoek zou zijn maar bij mij viel dat gelukkig echt heeel erg mee ! 

Ze hebben gemeten dat in het grote operatie gebied (bij de L5) het probleem van Mn zenuw zit. Jammer genoeg kunnen ze niet zeggen of het gevoel en de beweging ooit nog terug kan komen. Dus het wordt weer gewoon wachten, wachten en nog eens wachten. 

Het zou zeker 3 jaar kunnen duren voordat er misschien enige beweging komt..

Ondertussen heb ik mijn schoenen verhoogd waardoor ik een stuk rechter loop en sta. 

Ik heb namelijk een groot lengte verschil in Mn benen overgehouden aan de operatie nadat de reconstructie er toch weer uit was gehaald. 

Ik had eerst Mn schoen 2.5 cm verhoogd maar nu heb ik Mn schoen weer ingeleverd voor nog een extra centimetertje erbij om nog rechter te staan en zo het lopen ook nog makkelijker te laten gaan. 3.5 cm dus.. Ik vind het niet heel erg dat ik dus 1 schoen heb die veel hoger is en dus er anders uit ziet dan de ander omdat het voor mij, met het lopen een enorm verschil maakt en het heel erg fijn loopt! 

Wat het lopen betreft gaat het erg goed!, ik heb één kruk nu al een paar weken niet gebruikt dus loop ik met nog maar 1 kruk! Wat echt super fijn en bevrijd voelt na bijna een jaar met 2 krukken te hebben gelopen.!! Eindelijk heb ik een hand vrij om andere dingen vast te kunnen houden tijdens het lopen en bijvoorbeeld niet altijd een rugzak om te moeten hebben maar bijvoorbeeld een keer een schoudertas. Het klinkt echt stom maar het is echt zo bevrijdend!! 

Nog meer ‘bevrijdend’ nieuws. Het kastje in Mn borst om de chemo en antibiotica en nog meer troep doorheen is gegaan de afgelopen 2 jaar, mag er uit !!

Ik gebruik het nu dus al een tijdje niet meer en daarom mag het er nu uit! Dus op 1 april gaan we naar leiden om de Port a cath er uit te halen met plaatselijke verdoving. 

Het is wel een beetje gek om dat te kunnen gaan doen want dat betekend wel dat ze verwachten dat ik niet meer echt een lange tijd aan een infuus moet, nouja, dat hopen we dan maar! 

Nog steeds elke week een druk schema. 

Maandag en woensdag een hele middag in het revalidatie centrum. Dinsdag en donderdag naar de huidtherapie om het litteken soepel te maken. 

De wond is EINDELIJK ook dicht. Ik heb nu al een training in het zwembad gehad. Heel erg fijn dat ik dan meerdere trainings mogelijkheden heb. 

Nu erg druk met school. Laatste paar maanden voor de centraal examens en nu de herkansingen, druk aan het leren hiervoor. Soms heb ik wel erg weinig concentratie om echt goed te kunnen leren. Alles gaat hierdoor echt 100x langzamer.. 

28 maart was het alweer een jaar geleden dat ik geopereerd ben... Aan de ene kant is het jaar heel snel gegaan... maar aan de andere kant ook weer heel langzaam.. Eventjes stil gestaan op de belangrijkste dag in mijn leven. Een dag die ook wel veel over hoop heeft gehaald maar die echt noodzakelijk was. 

Voor nu was dat het weer.. ik zal vast nog wel een keer Mn blog schrijven maar hopelijk wordt er niet veel meer verwacht, want alles wordt weer meer en meer normaal en dus ‘saai’ om te schrijven... 

liefs, maud